هوامو داشته باش

فکر می‎کنم توی یکی از روزهای پایانی شهریور ماه 8 سال پیش گم شدم، درست نمی‎دونم چرا ولی انگار یکی دکمه‎یpause زندگیمو همون روزا زد و خودشم گذاشت رفت پی زندگیش، نمی‎دونم این 8 سال چجوری گذشته ولی خوب می‎دونم وقتی می‎خوام برم به روزای خوب، پرت می‎شم تو همون 8 سال پیش، الان که دارم فکر می‎کنم می‎بینم دغدغه‎های زندگی من بعد از همون آخرین روزهای شهریور 8 سال پیش شروع شد، دغدغه‎هایی که تا الان رهام نکردن و شاید هر روز بزرگ‎تر و پیچیده‎تر هم شدن. جالبه که ذهنم دوست نداره به این 8 سال فکر کنه همش دلش می‎خواد از روش بپره و بره به روزهای بی‎دغدغه و بی‎نگرانی برسه.

کاش اونی که دکمه رو زد خودش بیاد و منو از اون روزا بکشه بیرون بهم بگه از این جا به بعدشو می‎تونی با خیال راحت بری منم از پشت سر هواتو دارم، ولی خوب می‎دونم اون یه نفر کسی نیست جز خودم، خودِ خودم.

اِلـــهـی و ربّـی مـَـن لـی غیــرُک

خسته‎ام از دست آدم‎هایی که اعتقادات دیگران را زیر پا له می‎کنند و بیخیال و سوت زنان دور می‎شوند اما کافیست یک بار فقط یک بار به رویشان بیاوری پا در راه کجی گذاشته‎اند آنوقت کمترین مجازاتت چوب و چماقیست که بر سرت فرود می‎آید. 

به گفته خودشان به خدا ایمان دارند، اما از این ایمان هیچ چیز در ظاهر و اعمالشان نمی‎بینی هر وقت دلشان بخواهد هرکاری که دوست دارند می‎کنند و هیچ کس حق کوچکترین اعتراضی ندارد وگرنه کلا قطع رابطه می‎کنند با طرف. منطقشان همین است. می‎گویند دل آدم باید پاک باشد رفتارش مهم نیست خب آخر این دل پاک را چگونه بدست آوردین؟ به ما هم بگویید تا انقدر برای رسیدن به دل پاک خودمان را در قید و بند دین و احکامش نکنیم، جوابی ندارند. 

دلم گرفته از خودم که چرا سعی می‎کنم با این آدم‎ها کنار بیایم؟! درد می‎کشم و به روی خودم نمی‎آورم و آن‎ها هر روز پُرروتر از روز قبل حمله می‎کنند به تمام چیزهایی که وجود من را ساخته و من حتی توان مقابله ندارم.