پرسه می‌زنم در حوالیِ دلم

یه سلام به اندازه ی تمام سال 93 ای که گذشت.

دلم برای نوشتن تنگ شده بود.

شاید باید از اول شروع می کردم ولی دلم نیومد برم سراغ یه وبلاگ جدید، همینجا هم میشه نوشت...

پس بسم الله 

سال 93 سال عجیبی بود خدا حسابی منو تو شرایط مختلف گذاشت، نمیدونم چرا شاید هیچوقتم نفهمم ولی جوری درگیرم کرد که هنوز بعد گذشت ماه ها از اون اتفاقات نتونستم باهاشون کنار بیام هنوز دلم امید داره هنوز چشم به راه یه اتفاق تازه م شاید بهتر باشه بگم یه معجزه. 

این روزهارو با نگرانی از آینده پشت سر میذارم، یه نگرانی بزرگ که انگار هر روز و هرسال که میگذره بزرگتر هم میشه. 

کاش میشد بیخیال همه چیز بشم.